مدح و ولادت حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه
ای دوست اگرچه همه جا عطر بهار است این رایحۀ خوش، همه از جانب یار است این عـطر مسیحاست که از راه رسیده از یـمن قـدومـش هـمه‌جا غـنچه دمـیده پیچـیده به هر دشت، شـمیم گـل نرگس گـل‌ها همه سرمـست نـسیـم گل نرگس سبزی و طراوت هم اگر در چمن ماست از برکت هر نغـمۀ یابن الحسن ماست این گل‌پسر فاطمه یک پارچه نور است نوروزِ همه منتظران، روز ظهور است دل می‌بَرَد و محـض همین دلـبری آمد آئـیـنــۀ حُـسـن حَـسـَنِ عــسـکـری آمـد زیــبــایـی او را نـه فــقـط مــاه نــدارد جــز او احــدی در دل مــا راه نــدارد او نیـز هـمانـند عـمـویش عـلـی اکـبـر در ظاهـر و بـاطن بـشـود شبه پـیـمـبر این را به تـواتـر قـلم شیـعه نوشته‌ست مهدی‌ست که طاووس اهالی بهشت‌ست مهـدی‌ست گـل سـرسـبد عـالـم خـلـقت مهـدی‌ست همان منـجی مشتاق هـدایت مهدی‌ست که خود شأن نزول نعمات است تنها فـرج مصلـح کل، راه نجات است تنها نه فـقـط جـمعه که سرتـاسر هـفته از غـربت محـض‌اش دل تقـویم گرفته افـــتــاده بـه دل‌هــا ولــی الله مــی‌آیــد ای کاش بـگـوید که هـمـین مـاه می‌آیـد هـجـران‌زده اما هـمه سـرشـار امـیـدیم مـا مـلـت خـودسـاخـتـۀ قـرن جـدیـدیـم مـا در دلـمان غـصـۀ تـحـریـم نـداریـم در پیـش ستـمگـر سـر تعـظـیم نـداریم آن نکته که در صدر خبرهای جهان است آوازۀ بــیــداری اســلامـی‌مــان اســت هـمـواره خدا حـفظ کـند رهـبـرمان را با خطبۀ خود ساخت همه بـاورمان را در جـبهـۀ تـبـیـین همه مشتاق جهـادیم یک مـوی عـلـی را به معـاویه نـدادیـم تیغ دو دم ما همه‌جا پـا به رکـاب است دشمن غلطی هم بکند، خانه خراب است ما عزّت خود را همه مدیـون رضائـیم ما ملـت ایـران هـمه مـمـنون رضائـیم الـمـنـّةُ لله کـه خــدا در نــظـر مـاسـت دست کـرم ضـامن آهـو به سر مـاست همچون پدری مشفق و رحمان و عطوف است ما میـهـن‌مـان بیـمۀ آقـای رئـوف است ما سـفـرۀ دل پیـش کـسی بـاز نکـردیم جز او به کسی حـاجـتی ابـراز نکردیم اصلاً به تقلای من و تو چه نیاز است عمری درِ این خانه به روی همه باز است ما هیچ نگفتیم، خودش خوب عطا کرد با دست خودش کـربـبلا قسمت ما کرد |